วังหน้าร้อน (Summer Palace) หรือ อี๋เหอ-ยฺเหวียน ตั้งอยู่ในเขตไห่เตี้ยน ห่างจากเมืองเมืองปักกิ่งไปทางด้านตะวันตกเฉเหนือ 15 กม. วังหน้าร้อนเรื่องราวเดิมนั้นเป็นวังหลวงรวมทั้งสวนดอกไม้ของพระผู้เป็นเจ้ากุบไลข่าน ในปี ค.ศ.1153 มีการเพิ่มเติมในยุควงศ์สกุลหมิงรวมทั้งชิง โดยยิ่งไปกว่านั้นยุคพระผู้เป็นเจ้าคังซีถึงยุคพระผู้เป็นเจ้าเฉียนหลง ใช้เวลาถึง 60 ปี เสร็จในปี ค.ศ.1750 กษัตริย์วงศ์สกุลชิงทรงใช้เป็นที่เสด็จแปรพระราชฐานหนีความร้อนจากวังหลวงที่เมืองปักกิ่ง ในช่วงฤดูร้อนมาประทับที่วังหน้าร้อนที่นี้ เป็นที่ยอมรับกันว่าสวนที่นี้เป็นสวนหลวงที่งามที่สุดของจีน
พระราชสำนักหน้าร้อนนี้มีพื้นที่ 1,813 ไร่ โดยมากเป็นทะเลสาบคุนหมิงซึ่งพระนางสั่งให้ขุดขึ้น แล้วหลังจากนั้นนำดินไปกลบเป็นเทือกเขาแล้วสร้างวังบนเทือกเขา ให้ชื่อว่า “ว่านโซวซ่าน”(เทือกเขาหมื่นปี) พร้อมพระราชวังน้อยใหญ่หลายข้างหลัง สวนดอกไม้กว่า 300 ที่ ลานกว้างหลายที่เชื่อมต่อถึงกันด้วยระเบียงทางเท้าชายหาดสาบ ที่มีชื่อเรียกว่า ฉางหลาง มีหลังคาปกคลุมโดยตลอดทอดยาวจากกลุ่มพระตำหนักทิศตะวันออกไปยังเรือหินอ่อนของพระนางซูสีไทเฮาด้านตะวันตก ความยาวรวม 777 เมตร สร้างในปีคริสต์ศักราช 1750 แบ่งเป็นคานขวาง 273 ตอน สลับกับศาลา 4 ข้างหลัง บนฝาผนังให้หลังคามีภาพจิตรกรรมเกี่ยวกับเทพนิยายของจีนหลายเรื่อง มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ วรรณคดี รวมถึงภาพวิวที่สวยสดงดงามมากมาย
