ผมต้องขอเกริ่นก่อนนะครับ....ผมเป็นเด็กคนนึงที่โตมาจาก ความเหลื่อมล้ำจนต้องออกเรียนมาใช้หนี้ให้คุณพ่อ ...
..แต่ผมไม่ทิ้งการศึกษานะ ผมเรียนกศน. และตอนนี้ก็ จะเรียนพรีดีกรีที่ ม.ราม ควบกันไปด้วยพร้อมทำงานแต่ตอนนี้หนี้
-ของคุณพ่อหมดแล้ว
แต่ว่าผมมีแนวคิดว่า...ผมอยากไปศึกษาต่อที่ Switzerland เกี่ยวกลับการทำอาหารและบริหารการท่องเที่ยว เพราะ...
ผมอยาก ทำธุระกิจที่จะดึงนักท่องเที่ยวชาวยุโรป มาเที่ยว และ ถ้ามีเงินหมุนเวียนเยอะขึ้นต่างประเทศอาจสนใจมาลงทุน
ในประเทศเรา การที่ผมเลือกไปที่ Switzerland ผมจะได้ อัปเกรดโปไฟล์และมี Connection ที่อาจจะทำให้มันเป็นจริงง่ายขึ้น
พอ ธุระกิจ ผมเริ่มคงที่และเติบโตผมจะ สร้างโรงแรม ร้านอาหารเพื่อรองรับ นักท่องเที่ยวและขยายขนาดของธุรกิจของ
ตัวเอง และจะสามารถสร้างงานให้คนไทยด้วย และถ้ามันเป็นไปได้ดี ผมจะขอให้รัฐบาลร่วมลงทุนเพื่อพัฒนา ขนส่งมวลชน
เริ่มจาก สั่งซื้อรถเมล์ใหม่ สร้างฟุตบาท สร้างพาน ค่อยๆเป็นค่อยไปตามที่ตอนนั้นจะรับความเสี่ยงไหว และไฮไลต์ที่สุดคือ....
การสร้างรถไฟมวลเบาไปให้ทั่วประเทศ.....โดยเริ่มจากภาคอีสานก่อน...เพราะน่าจะมีอัตตาการเดินทางสูง...แต่สุดท้ายนี้
ผมอยาก พัฒนาประเทศด้วยตัวของผมให้ได้ถึงจะยากถึงจะเเลกด้วยอะไรถึงผมก็ยอม เพราะผมอยากลดความเหลื่อมล้ำ และ
สร้างความหวัง ผมไม่อยากหนีปัญหาผมอยากสู้และเปลี่ยนแปลง โดยระบบทุนนิยม ผมอาจจะทำไม่สำเร็จแต่ถ้ามี คนคิดแบบ
ผมร้อยคน อาจจะมี1ใน100ที่ ทำสำเร็จ ผมอยากรู้ว่าแนวคิดนี้มีโอกาสสำเร็จไหมครับ และผมอยากจะฝากทุกคนไว้
“ถ้าเราจะหวังพึ่งผู้นำเพียงคนเดียวแล้วนี้มันประเทศใคร”
ทางเข้าแทงบอลเว็บไหนดี หาทางเข้าเว็บแทงบอล ทางเข้าเว็บแทงบอลที่ดีที่สุด
