แจกของฟรี

ขั้นที่ 1 : ตรวจหารอยรั่วในระบบท่อน้ำยา

คนทั่วไปหลายคนเข้าใจว่าน้ำยาแอร์เมื่อใช้แอร์ไปก็จะหมดไปเรื่อย ๆ ความเข้าใจนี้เป็นความเข้าใจที่ผิด น้ำยาแอร์เป็นก๊าซเฉื่อยชนิดหนึ่งและไม่สลายตัวโดยง่าย เมื่อถูกนำไปใช้ในวงจรทำความเย็น น้ำยาจะไหลวนเวียนอยู่ภายในระบบท่อน้ำยาไปเรื่อย ๆ ดังนั้นโอกาสเดียวที่น้ำยาแอร์จะหายไปก็คือเกิดการรั่วที่จุดใดจุดหนึ่งของท่อน้ำยา วิธีการหารอยรั่วของระบบท่อน้ำยาที่สะดวกและเป็นที่นิยมใช้กันมากที่สุด คือการใช้น้ำสบู่ ลูบไปตามท่อตรงจุดที่เกิดการรัวก็จะเกิดฟองสบู่ขึ้น เมื่อพบจุดที่รั่วแล้วก็จะต้องอุดรอยรั่ว เช่น การเชื่อมอุดรอยรั่วนั้นเสีย


ขั้นที่ 2 : ดูดอากาศและความชื้นออกจากระบบ (ช่างทั่วไปเรียกว่า แวค – Vac)

เมื่อทำการซ่อมรอยรั่วและมีการเชื่อม จะต้องปล่อยน้ำยาออกจากระบบและทำการดูดอากาศ, ความชื้นและอาจจะรวมถึงชี้เชื่อมออกโดยใช้ปั๊มสุญญากาศ (vacuum pump) โดยปกติจะใช้เวลาในการดูดอากาศนี้ไม่ต่ำกว่า ½ ชั่วโมง น้ำยาที่ใช้กับเครื่องแอรเรียกว่า R-22 ส่วนที่ใช้กับตู้เย็นและเครื่องทำความเย็นที่มีอุณหภูมิต่ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออุณหภูมิใช้งานต่ำกว่า ซึ่งไม่เหมาะที่จะใช้ R-22 ก็จะเป็น R-12 หรือ R-502 น้ำยา R-22, R-12 และ R-502 มีคุณสมบัติในการดูดซับความชื้นไว้ ดังนั้นในระบบท่อน้ำยาจึงต้องมีอุปกรณ์ในการดูดความชื้น (drier) เพื่อดูดความชื้นออกจากน้ำยา ไม่เช่นนั้นความชื้นเหล่านี้อาจจะจับตัวเป็นเกล็ดน้ำแข็งอยู่ภายในระบบท่อ และขัดขวางการไหลของน้ำยาได้เมื่อต้องไล่น้ำยาเก่าทิ้งและต้องเติมน้ำยาใหม่จึงจะต้องเปลี่ยนไดร์เออร์ด้วยไดร์เออร์จะมีลักษระเป็นกระเปราะรูปทรงกระบอก อยู่ทางด้านท่อที่เรียกว่า liquid line (ท่อทองแดงท่อเล็ก) และอยู่ระหว่างเครื่องระบายความร้อนและเครื่องแผนคอยล์ภายในห้อง


ขั้นที่ 3 : การเติมน้ำยา

อุปกรณ์ในการเติมน้ำยาที่จะขาดไม่ได้คือชุดเกจวัดหรือ gauge manifold ซึ่งประกอบด้วย compound pressure gauge 1 ตัว high pressure gauge 1 ตัว และชุดวาล์วปิดเปิดทางด้าน low 1 ตัว ทางด้าน high 1 ตัว และสายอ่อนพร้อมจุดต่อสายย้อน 3 ชุด ชุด gauge manifold นี้ ใช้ตั้งแต่ขั้นที่ 2 – การดูดอากาศและความชื้นจนถึงขั้นที่ 3 นี้ ในการเติมน้ำยา ในการเติมน้ำยามักจะนิยมเติมในสภาพของน้ำยาที่เป็นก๊าซ ก่อนเติมน้ำยาเข้าระบบจะต้องเปิดน้ำยาจากถัง เพื่อไล่อากาศและความชื้นออกจากชุด gauge manifold และสายย้อนก่อน แล้วจึงขันหัวสายอ่อนเข้ากับจุดต่อเติมน้ำยาที่คอมเพรสเซอร์ (ถ้าคอมเพรสเซอร์ขนาดใหญ่จะมีวาล์วบริการที่เรียกว่า service valve อยู่ แต่ถ้าเป็นคอมเพรสเซอร์ขนาดเล็ก อาจจะมีลักษณะเป็นเพียงท่อทองแดงโผล่ปลายออกมาเท่านั้น) การเติมน้ำยาเริ่มต้นด้วยการเปิดวาล์วที่ถังน้ำยา ปิดวาล์วทางด้าน high และเปิดวาล์วทางด้าน low ของชุด gauge manifold ชั่งน้ำหนักของถังน้ำยาแล้วบันทึกไว้ หลังจากนั้นจึงเริ่มเดินเครื่องคอมเพรสเซอร์จะดูดน้ำยาในสภาพของก๊าซเข้าสู่ระบบ หากต้องการจะให้น้ำยาเติมเข้าระบบเร็วขึ้น อาจจะใช้ถังน้ำยาแช่ในน้ำร้อนเพื่อช่วยให้น้ำยาระเหยเร็วขึ้น (แต่ไม่ควรจะใช้ไฟลนเพราะอันตรายมาก) และหากอากาศร้อนก็อาจจะใช้น้ำรดลงบนคอยล์ร้อนเพื่อช่วยลดความดันน้ำยาในคอยล์ร้อย ทำให้แรงดูดน้ำยาของคอมเรสเซอร์ดีขึ้น ไม่ควรคว่ำถังน้ำยาเอาหัวลงเพื่อช่วยเร่งการเติมน้ำยา เพราะน้ำยาในสภาพของเหลวจะเข้าคอมเพรสเซอรืและอาจจะทำให้ลิ้นคอมเพรสเซอร์ชำรุดได้ การเติมน้ำยาเข้าทางด้าน high ไม่เหมาะกับคอมเพรสเซอร์ชนิด hermetic ที่มีมอเตอร์อยู่ภายในคอมเพรสเซอร์ เพราะการเติมน้ำยาเข้าทางด้านดูดหรือ low ของคอมเพรสเซอร์ จะช่วยระบายความร้อนจากการเดินคอมเพรสเซอร์ แต่การเติมทางด้าน high น้ำยาไม่สามารถช่วยระบายความร้อนได้ การดูว่าน้ำยาเติมพอหรือยัง ให้บิดวาล์วทั้ง low และ high และดูความดันน้ำยา ซึ่งเทียบได้จากตารางที่ 1 ต่อไปนี้ หรืออาจจะดูจากสเปคเครื่องที่มักจะบอกปริมาณการเติมน้ำยาเป็นน้ำหนัก โดยดูน้ำหนักของถังน้ำยาที่ชั่งได้ลดลงจากที่บันทึกไว้เรื่อเริ่มเติมน้ำยานอกจากนี้ยังสังเกตได้จากคอยล์เย็นว่า “ฉ่ำ” มีน้ำเกาะทั่วหรือไม่ได้อีกด้วย

ขอบคุณที่มา : http://www.chiangmaiaircare.com/%e0%b8%82%e0%b8%b1%e0%b9%89%e0%b8%99%e0%b8%95%e0%b8%ad%e0%b8%99%e0%b9%83%e0%b8%99%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b9%80%e0%b8%95%e0%b8%b4%e0%b8%a1%e0%b8%99%e0%b9%89%e0%b8%b3%e0%b8%a2%e0%b8%b2%e0%b9%81%e0%b8%ad%e0%b8%a3%e0%b9%8c/

การทำสุญญากาศระบบ (Evacuating the System) หรือที่เรียกว่า “การทำแวคคั่ม” จะกระทำภายหลังจากการตรวจรั่วระบบ แต่ต้องทำก่อนที่จะชาร์จสารความเย็นเข้าในระบบ การทำสุญญากาศเป็นการใช้เครื่องปั๊มสุญญากาศ (Vaccum Pump) ดูดเอาอากาศและความชื้นภายในระบบออกให้หมด ถ้าเป็นระบบเก่าก็รวมถึงการขจัดเอาสารความเย็นที่เสื่อมคุณภาพแล้วออกจากระบบ เพื่อให้แน่ใจว่าภายในระบบเป็นสุญญากาศอย่างแท้จริง

เครื่องมือและเครื่องวัดที่จำเป็นต้องใช้ในการทำสุญญากาศระบบประกอบด้วย เครื่องปั๊มสุญญากาศและเครื่องวัดสุญญากาศที่เที่ยงตรง ไม่ควรใช้คอมเพรสเซอร์เป็นเครื่องปั๊มสุญญากาศหรือใช้คอมเพรสเซอร์ของระบบทำสุญญากาศด้วยตัวเอง เพราะถ้าทำสุญญากาศได้ไม่ถึงระบบแล้ว จะเกิดปัญหาต่อระบบเครื่องทำความเย็นขึ้นภายหลัง

ในขณะที่กำลังทำสุญญากาศระบบ
-ค่าความดันของเกจวัดความดันต่ำจะอ่านค่าได้ต่ำกว่า 0 ปอนด์ต่อตารางนิ้ว เกจจะแสดงค่าให้ทราบว่าในระบบเป็นสุญญากาศ ซึ่งเข้าใจได้อย่างง่าย ๆ ว่าความดันในระบบขณะนี้ต้องน้อยกว่าค่าความดันบรรยากาศ
-เห็นได้อย่างชัดเจนว่าในการทำสุญญากาศนั้น อากาศถูกดูดออกจากระบบ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดของการทำสุญญากาศก็คือ ต้องดูดเอาความชื้นออกจากในระบบให้หมดเช่นกัน ดังได้กล่าวแล้วแล้วว่า การลดความดันที่ผิวหน้าของของเหลว จะทำให้จุดเดือดของของเหลวนั้นลดต่ำลงด้วยกรณีของเหลว เช่น น้ำ เมื่อถูกลดความดันที่ผิวหน้า จุดเดือดของน้ำจะลดต่ำลง ฉะนั้นแม้ว่าจะมีความชื้นอยู่ในระบบเครื่องทำความเย็น เมื่อระบบถูกทำสุญญากาศ ความดันในระบบจะลดต่ำลงความชื้นที่เหลืออยู่ในระบบจะถูกเปลี่ยนสถานะง่ายเข้า
-ขณะที่ระบบใกล้สุญญากาศหรือที่ความสูงของปรอทใกล้ 29 นิ้วปรอท น้ำจะมีจุดเดือดที่ -17.77 องศาเซลเซียส นี่เป็นข้อยืนยันอย่างแน่นอนว่า ในการทำสุญญากาศระบบ ถ้าใช้เวลาเพียงพอและเครื่องปั๊มสุญญากาศมีขีดความสามารถดีพอแล้ว ความชื้นในระบบจะถูกดูดปนออกมาหมดด้วย
-ถ้าเครื่องปั๊มสุญญากาศมีขีดความสามารถดีพอ ทำสุญญากาศได้ถึง 29 นิ้วปรอทแล้ว การทำสุญญากาศของระบบสามารถใช้เวลาน้อยลงได้ แต่ถ้าเครื่องปั๊มสุญญากาศมีขีดความสามารถน้อยกว่า ก็จำเป็นต้องใช้เวลาในการทำสุญญากาศนานหน่อย อย่างไรก็ตาม เครื่องปั๊มสุญญากาศต้องทำสุญญากาศได้ถึง 28 นิ้วปรอทเป็นอย่างน้อย จึงจะสามารถทำให้ภายในระบบไม่มีความชื้นหลงเหลืออยู่เลย



ในระหว่างการทำสุญญากาศ
-สามารถตรวจรั่วระบบได้ด้วยโดยการปิดวาล์วทั้งสองของเกจแมนิโฟลด์ ซึ่งขณะนี้เครื่องปั๊มสุญญากาศจะถูกตัดออกจากระบบ ให้สังเกตค่าความดันที่อ่านได้บนเกจวัดความดันด้านต่ำ ทิ้งไว้ประมาณ 5 นาที ถ้าค่าความดันสูงขึ้นกว่าเดิมเกินกว่า 1 นิ้วปรอท แสดงว่าจะต้องมีการรั่วที่ใดที่หนึ่งของระบบ ถ้าค่าความดันเกจคงอยู่ที่เดิม แสดงว่าระบบไม่รั่วให้เปิดวาล์วทั้งคู่ของเกจแมนิโฟลด์อีกครั้งหนึ่ง และเดินเครื่องปั๊มสุญญากาศต่อ เมื่อระบบทำสุญญากาศเรียบร้อยแล้ว ก็พร้อมที่จะชาร์จสารความเย็นเข้าในระบบต่อไป ในการหยุดการทำสุญญากาศ ต้องปิดวาล์วทั้งคู่ของเกจแมนิโฟลด์ให้อยู่ในตำแหน่งปิด ก่อนหยุดเครื่องปั๊มสุญญากาศแล้วจึงปลดสายกลางของเกจแมนิโฟลด์ที่ติดอยู่กับเครื่องปั๊มสุญญากาศออกอีกทางหนึ่ง

ขอบคุณที่มา : http://www.chiangmaiaircare.com/%e0%b8%82%e0%b9%89%e0%b8%ad%e0%b8%a1%e0%b8%b9%e0%b8%a5%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%97%e0%b8%b3%e0%b8%aa%e0%b8%b8%e0%b8%8d%e0%b8%8d%e0%b8%b2%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a8%e0%b8%a3%e0%b8%b0%e0%b8%9a%e0%b8%9a-%e0%b8%ab%e0%b8%a3%e0%b8%b7%e0%b8%ad%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%97%e0%b8%b3%e0%b9%81%e0%b8%a7%e0%b8%84%e0%b8%84%e0%b8%b1%e0%b9%88%e0%b8%a1/

การตรวจสอบเพื่อหารอยรั่วในระบบสามารถทำได้ 2 วิธี คือ

วิธีลดความดันในระบบให้ต่ำกว่าบรรยากาศ
วิธีลดความดันในระบบให้ต่ำกว่าบรรยากาศ (vacuum method) เป็นวิธีการปฏิบัติเพื่อตรวจสอบระบบว่ามีการรั่วหรือไม่เท่านั้น แต่ไม่สามารถหาตำแหน่งที่เกิดการรั่วได้ เป็นการปฏิบัติในช่วงการทำสุญญากาศซึ่งมีขั้นตอนการปฏิบัติดังนี้
1.ใช้เครื่องทำสุญญากาศดูดอากาศออกจากระบบจนเกจสุญญากาศชี้ที่ 30 นิ้วปรอท

2.ปิดวาล์วควบคุมที่เกจแมนิโฟลด์ทั้งสองด้าน หยุดเครื่องทำสุญญากาศ สังเกตดูเข็มชี้ที่สุญญากาศถ้าความดันสูงขึ้นแสดงว่ามีการรั่วในระบบ

3.หาจุดที่รั่วโดยใช้วิธีเพิ่มความดันในระบบให้สูงกว่าบรรยากาศ


วิธีเพิ่มความดันในระบบให้สูงกว่าบรรยากาศ (pressure method) ซึ่งสามารถทำได้ 3 วิธีคือ
1.ใช้แก๊สเฉื่อย (inert gas) เช่น ไนโตรเจนหรือคาร์บอนไดออกไซด์อัดเข้าในระบบ โดยปรับผ่านวาล์วควบคุม (pressure regulator) ให้ได้ความดันประมาณ 150 psig โดยจะต้องติดตั้งวาล์วระบาย (relief valve) เมื่อความดันสูงเกิน โดยตั้งให้ระบายแก๊สออกที่ความดันประมาณ 175 psig เพื่อป้องกันอันตรายเนื่องจากความดันเข้าในระบบสูงเกิน เนื่องจากแก๊สทั้งสองถูกอัดมาด้วยความดันสูงมาก เช่น ไนโตรเจนจะมีความดันในถังถึง 2000 psig หรือคาร์บอนไดออกไซด์ในถังจะถูกอัดด้วยความดันประมาณ 800 psig หลังจากนั้นใช้น้ำสบู่ (soap solutions) ตรวจสอบตามข้อต่อหรือรอยเชื่อมต่าง ๆ ถาระบบรั่วจะทำให้สบู่เกิดฟอง

2.ใช้สารทำความเย็น (refrigerant) เช่น R-12 หรือ R-22 อัดเข้าในระบบแทนไนโตรเจน แต่เนื่องจากสารทำความเย็นมีราคาแพงมาก จึงควรอัดเข้าในระบบให้ได้ความดันประมาณ 40 psig และใช้น้ำสบู่หรือเครื่องตรวจหารอยรั่วแบบตะเกียงแก๊ส (halide troch-leak detector) หรือเครื่องตรวจหารอยรั่วแบบอิเล็กทรอนิกส์ (electronic-leak detector) ตรวจหาตำแหน่งที่เกิดรอยรั่ว คือถ้ามีการรั่วจะทำให้เปลวไฟของตะเกียงแก๊สเปลี่ยนสี หรือทำให้ความถี่ของเสียงในเครื่องตรวจหารอยรั่วแบบอิเล็กทรอนิกส์เปลี่ยนไป

3.ใช้แก๊สเฉื่อยผสมกับสารทำความเย็น โดยการใช้ไนโตรเจนหรือคาร์บอนไดออกไซด์อัดเข้าในระบบ ผสมสารทำความเย็นประมาณ 10% เพื่อความประหยัด เมื่อได้ความดันในระบบประมาณ 150 psig จึงใช้น้ำสบู่ เครื่องตรวจหารอยรั่วแบบตะเกียงแก๊สหรือแบบอิเล็กทรอนิกส์ก็สามารถหารอยรั่วได้ เนื่องจากมีสารทำความเย็นผสมอยู่ ถ้ามีการรั่วจะทำให้เปลวไฟเปลี่ยนสีหรือทำให้เกิดเสียงเตือนในเครื่องตรวจหารอยรั่วได้เช่นเดียวกัน

ขอบคุณที่มา : http://www.chiangmaiaircare.com/%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%95%e0%b8%a3%e0%b8%a7%e0%b8%88%e0%b8%aa%e0%b8%ad%e0%b8%9a%e0%b8%ab%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%ad%e0%b8%a2%e0%b8%a3%e0%b8%b1%e0%b9%88%e0%b8%a7-leak-detecting/

การทำแวคคั่มมีหลายวิธีมากมาย แต่วิธีที่ถูกต้องที่สุดคือการใช้เครื่องแวคคั่มปั๊มดูดอากาศ และความชื้นออก ซึ่งใช้เวลาค่อนข้างนานในการติดตั้ง แต่ก็มีวิธีอื่นๆอีก เช่นการไล่อากาศออกโดยใช้น้ำยาแอร์ หรือสารทำความเย็นเป็นตัวจัดการ แต่ถึงอย่างไรก็ไม่แนะนำให้ทำวิธีนี้ เพราะไม่มีมาตรฐานออกมายืนยัน แต่เพียงเป็นเทคนิคเฉพาะช่างเท่านั้น

 เทคนิคนี้ เป็นวิธีลัดในการติดตั้งแอร์ ประหยัดเวลา แต่ก็มีข้อจำกัด ทำให้ช่างแอร์นิยมใช้กับเครื่องปรับอากาศแบบใหม่เอี่ยม ไม่เคยติดตั้งมาก่อน รวมไปถึงท่อทางเดินน้ำยาต่างๆ ก็ต้องใหม่เช่นกัน

 การไล่อากาศด้วยสารทำความเย็น ทำหลังจากมีการติดตั้งเครื่องปรับอากาศเสร็จแล้ว ช่างแอร์จะทำการเปิดวาวล์ของท่อดิสขาร์จ แล้วให้แรงดันนองน้ำยาแอร์ไหลเข้าระบบ แล้วทำการต่อเกจ์ของท่อทางอัดเพื่อควบคุมการปล่อยน้ำยาแอร์สู่ภายนอก จะเกิดความแตกต่างของแรงดันภายนอกและภายใน ทำให้น้ำยาแอร์ที่ไหลออกมาภายนอก นำพาอากาศจากภายในออกมาด้วย

 จะทำเป็นจังหวะจนกว่าอากาศจะหมดหรือเหลือน้อยที่สุด ซึ่งสารทำความเย็นที่ใช้ไล่อากาศนั้น จะติดมากับคอมเพรสเซอร์ตั้งแต่ติดตั้งอยู่แล้ว แต่ว่าการทำแวคคั่มด้วยวิธีนี้ อากาศจะออกทั้งหมดก็จริง แต่ความชื้นจะยังคงเหลืออยู่บางส่วน และก็จะถูกดูดด้วย ดรายเออร์ฟิลเตอร์ ที่อยู่ในระบบแอร์ ทำให้แอร์ใหม่ หากวแคคั่มด้วยวิธีนี้ แทบจะไม่มีปัญหาการใช้งานในระยะยาว

 แต่ที่ห้ามก็คือ หากเป็นแอร์มือ 2 หรือแอร์ที่เคยติดตั้งมาก่อน รวมไปถึงชุดอุปกรณ์ ท่อน้ำยา คอมเพรสเซอร์ หรืออะไหล่แอร์ หรือการดัดแปลงท่อน้ำยา จะไม่ควรทำการแวคคั่มแบบนี้อย่างยิ่ง เพราะจะเกิดปัญหามากมาย จากความชื้นในระบบที่ดูดออกไม่หมด

 วิธีนี้ ยังใช้ได้กับแบบ R-22 เท่านั้น ไม่สามารถใช้กับแอร์รุ่นใหม่ๆได้ ยิ่งระบบ R-410a หรือ Inverter แล้วนั้น ห้ามทำเด็ดขาด


ขอบคุณที่มา : http://www.chiangmaiaircare.com/%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b9%84%e0%b8%a5%e0%b9%88%e0%b8%ad%e0%b8%b2%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a8-%e0%b8%ab%e0%b8%a3%e0%b8%b7%e0%b8%ad%e0%b9%81%e0%b8%a7%e0%b8%84%e0%b8%84%e0%b8%b1%e0%b9%88%e0%b8%a1-%e0%b9%82%e0%b8%94%e0%b8%a2%e0%b9%83%e0%b8%8a%e0%b9%89%e0%b8%aa%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%97%e0%b8%b3%e0%b8%84%e0%b8%a7%e0%b8%b2%e0%b8%a1%e0%b9%80%e0%b8%a2%e0%b9%87%e0%b8%99/

หลักการนี้ใช้วิธีอัดแก๊สเข้าสู่ระบบ เช่น แก๊สไนโตรเจน หรือฟรีออนอัดเข้าสู่ระบบ โดยมีการอัด 3 ครั้ง เพื่อความปลอดภัย เพราะถ้าอัดทีเดียวรวบรัด อาจทำให้ความดันในระบบเกิด และอาจเกิดระเบิดได้

ครั้งที่ 1 อัดแก๊สเข้าระบบ 20 – 30 ปอนด์/ตารางนิ้ว
ครั้งที่ 2 อัดแก๊สเข้าระบบ ไปจนถึง 70 – 100 ปอนด์/ตารางนิ้ว
ครั้งที่ 3 อัดแก๊สเข้าระบบ ไปจนถึง 200 – 250 ฟอนด์/ตารางนิ้ว

โดยในขณะอัดแก๊สเข้าไปนั้น จะต้องเตรียมการตรวจหารอยรั่ว (ถ้ามี) ไปพร้อมๆกัน เช่น นำฟองสบู่ ทาบริเวณรอยต่อ แล้วอัดแก๊ส หรือการนำไปแช่น้ำ แล้วหารอยฟองอากาศ รวมไปถึงวิธีการใช้ไฟเข้าช่วย เพราะหากแก๊สหลุดออกจากระบบ จะเกิดเปลวไฟ แต่ต้องระวังหากใช้วิธีนี้ เพราะอันตรายสูง รวมไปถึงวิธีการใช้เครื่องมือตรวจจับแก๊สความเร็วสูง

ขอบคุณที่มา : http://www.chiangmaiaircare.com/%e0%b8%a7%e0%b8%b4%e0%b8%98%e0%b8%b5%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%95%e0%b8%a3%e0%b8%a7%e0%b8%88%e0%b8%a3%e0%b8%ad%e0%b8%a2%e0%b8%a3%e0%b8%b1%e0%b9%88%e0%b8%a7-%e0%b8%81%e0%b9%88%e0%b8%ad%e0%b8%99%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%95%e0%b8%b4%e0%b8%94%e0%b8%95%e0%b8%b1%e0%b9%89%e0%b8%87%e0%b9%81%e0%b8%ad%e0%b8%a3%e0%b9%8c%e0%b8%94%e0%b9%89%e0%b8%a7%e0%b8%a2%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b9%83%e0%b8%8a%e0%b9%89%e0%b9%81%e0%b8%a3%e0%b8%87%e0%b8%94%e0%b8%b1%e0%b8%99/